BİR PAYLAŞIM HİKAYESİ
Adım Mehmet. 1980 yılının sıcak bir Temmuz gününde dünyanın
en verimli ovalarından Büyük Menderes Ovası’nın Aydın ili Kuyucak ilçesi
sırlarında kalan ova şöyle dağın eteklerine doğru sarmaya başladığında kurulu
bin nüfuslu bir çiftçi köyü olan Çobanisa Köyünde doğdum. Rahmetli babamın
ısrarlarına rağmen topraktan kopamayıp üniversiteyi ikinci dönemde terk ettim.
Ve hala köyümde çiftçilik yapıyorum.
Çılgınca ilerleyen teknolojiye rağmen köyler gerçekten doğal
kalmak için direniyor. Mesela annem benim doğum günümü ay, gün olarak değil de
doğayla bilir. ‘Benim oğlum pamuk çapalama zamanında doğdu’ der. Baharın
geldiğini takvimden değil, gece baykuşların, gündüz de kumruların ötmeye
başlamasından biliriz. Evet, elektrik, araba, internet, televizyon vb. köylerde
de artık olmazsa olmazlar arasında neredeyse.
Ama, hiç olmazsa insan ilişkileri ve gıda konusunda köyde yaşamak çok
büyük şans.
Aydın Ovası muhteşem bir doğaya sahip. Görüntü olarak
muhteşem diyemeyiz belki ama toprağına emek verirsen dört mevsimin dördünde de
sana vermeyeceğim demez asla. İnsanı diksen bizim buraların toprağına insanıda
yetiştirir.
Herkesin ya evinin bahçesinde ya da tarlasının bir köşesinde
her mevsim sofrasını boş koymayacak meyve ve sebze bahçesi mutlaka vardır.
Yazın yazlık, kışın kışlık herşeyimiz olur. Hem de ne olur bir bilseniz. O domatesin
ve salatalığın kokusu, o biber ve patlıcanın közlemesi, o karpuzun suyu,
ıspanağın marulun yaprakları, kendiliğinden çıkan ısırgan otunun mucizevi
faydaları. Nerde buluruz köyümüzden başka.
Ama herkes sahip olsada bunlara ancak kendimize yetecek
kadar ya da birazcık daha fazlasını ekip dikiyoruz. Kolay kolay hiç kimse
satmak için sebze yapmaz bizim köyde. Fazlasını da kimseden kıskanmayız.
Kentten şehirden eş dost gelir boş göndermeyiz asla. Paylaşırız güzellikleri.
Bizim sofraları ilk tecrübe eden arkadaşlarımız sormadan edemez bu güzellikleri
nereden sağladığımızı. Aldıkları cevap belli ‘bahceden, benimbahceden’.
Yine böyle bir gün sofrada arkadaşlarımızdan biri iç çekerek
‘keşke bizimde böyle ürünler üretebilme arkadaşlar sorduğunda benimbahceden
diyebilme şansımız olsa’ dedi. Bende ‘gel arkadaşım tarlanın şu köşesine de sen
ek, biç’ dedim. Ve öyle de yaptık.
İşte benimbahceden.com böyle bir paylaşım hikayesinin
meyvesi olarak hayata adım attı. Şimdi emekliyor. Ayağa kalktığında kendi sebze
meyvesini kendi bahçesinden isteyen herkese ulaşarak insanlarla çok büyük
mutluluklar paylaşacak.
Sağlıkla, doğayla kalın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder